Een artistiek antwoord…
Liefdes list en leed mag dan wel een dieptepunt in de SchizoHistorie zijn, de vragen die het opwierp over de werking waren van levensbelang voor de toekomst van de groep. De operationele bestuursbasis van de vzw was te klein. Eén tot twee personen stonden in voor alle aspecten van de organisatie: van affiche ontwerpen tot het verspreiden ervan, van het maken van programmaboekjes tot het versturen van de uitnodigingen, tot en met de op- en afbouw van de decors… Gaandeweg wordt de verbreding van de structuur voelbaar omdat meerdere mensen zich de praktisch organisatorische kant van toneel maken, gaan aantrekken. En omdat zij meestal niet in de cast verschijnen, gooi ik de belangrijkste hier voor de spotlights: Joanna Kurdubelska, Hans Bavré en Jan De Rijck. Het seizoen 92/93 moest voor een artistieke opkikker zorgen. En dat deed het ook door o.a. terug te grijpen naar twee oude liefdes: een Griekse klassieker en cabaret! Een schizofrene combinatie, nietwaar?
In april ’93 speelt Pascale Pringels mee in de Antwerpse KNS in ‘Het bezoek van de oude dame’ van Friedrich Dürrenmatt (regie M. Brockhaus). En in januari ’93 gaat het stuk Engelenstad van Alain Pringels in première bij Theater Prometheus (regie Eddy Vereycken).