Nacht #11
het spoor van de vleermuis achterna
verdwalend in een veld van nachtvlinders en motten
een kolibrie die nectar zoekt als verlossing
zij knipt haar lange zwarte haren af
haar kleine jongen kijkt toe
hij volgt een traan
die diep in haar hals verdwijnt
een rivier van jarenlange vernedering
zij verstoot haar zoon
en windt zich op over haar dochter
eeuwige wals in drie maten
aangespoeld uit een land
waar het bommen regent
zit hij opgesloten in een schelp van angst
een meisje nog
op en neer stuiterend van woede
zoals die brandweerman die de brand vervloekte
omdat de brand brandde
en daardoor de emmer water vergat die achter hem klaar stond
[Alain Pringels, 2021]