Nacht 14#
vier ongeborenen
bricoleren met wat papier en plastiek
de uit haar lijf gevallenen
als je sterft
ga je naar de ongeborenen
fluistert mijn oude vriend uit Rome
me in het oor
twee moeders
beweren dat het hun kind is
hij legt het kind
in het midden van een cirkel
op de grond
het spartelt
de moeders staan buiten de cirkel
de ene kijkt naar het kind
de andere kijkt naar haar rivaal
hij pakt een zwaard
zij die naar het kind keek roept:
“het is haar kind”
hij geeft het kind
aan de moeder die riep
bij Brecht
is de Bijbel nooit veraf
[Alain Pringels, 2021]