Nacht #28
ik sta stil
in het midden
van een plein
midden zwermen lentemensen
stofjes in een zon
trams ratelen tussen hen in
trage ijzeren slangen
sluipend
aan de hand vaan een kind
hangt een moeder
een ballon van vlees
haar andere hand
duwt mechanisch
een ijsje naar tong en lippen
een man duwt moeizaam
zijn opgeblazen buik vooruit
sloffend een bierblik achterna
dat voor zijn navel
in zijn vuist hangt
halve liter
een schoolmeisje tatert opgewekt
tegen een technisch speeltje
zit er een levend wezen in?
vrouwen geven
hun blote benen prijs
aan lentelucht
en laten ze prikkelend dansen
op nog koude kasseien
daar
verdwijn ik
in gedachten
tot niets
tot deel van een deel
dat ik wel
en niet ben
zijn en niet zijn
dat is geen kwestie
[Alain Pringels, 2021]