sommige dagen glijden door je vingers
een wolk vol uren en zweren
het regent manden vol geld
in handen die het niet nodig hebben
de regenmakers schrijven regels
ondoordringbare doolhoven
je botst er tegen woorden en letters
die dromen onmogelijk maken
ik lees ze niet
hij wel
zodoende luister ik en stopt het dromen
hoor ik nu muziek?
een regenboog onder een regenscherm
met een tenorstem
ik reis naar een doos vol verloren tijden
een stapel oude kranten gelijk
waarin ik mezelf terugzie
klein en groot geworden
haar huis brokkelt af
haar grijze haren achterna
elk kijken verdwijnt in een mist van vergeten
deze dag telt voor één jaar
haar dagen glijden voorbij
een wolk vol spiegels
waarin haar jaren zich spiegelen
[Alain Pringels, 2021]